Last post



"Weet jij wat een aap op zee doet? Zich vlooien, uit weemoed."

"Weet jij wat een aap op zee doet? Zich vlooien, uit weemoed."

Dominque Mbonyumutwa was de allereerste president van Rwanda. Nadat de laatste echte koning in 1959 onder nimmer opgehelderde omstandigheden in 1959 was overleden, stemde de Rwandese bevolking in 1961 massaal tegen een voortzetting van de monarchie. Het resultaat was derhalve een republiek en Dominque Mbonyumutwa werd de eerste president.

In 1962 kreeg Rwanda onafhankelijkheid en werd de eerste president van een zelfstandig Rwanda gekozen en dat werd Gregoire Kayibanda. Maar ten tijde van de overdracht door de Belgen aan de Rwandezen was Dominique Mbonyumutwa dus nog president. Dat werd later, toen Domonique Mbonyumutwa overleed, geeerd of herdacht met een bijzondere plek voor zijn graf, namelijk in het centrum van het stadion in Gitarama, waar de onafhankelijkheid in 1962 werd gevierd.

Daar lag Donique Mbonyumutwa vredig begraven. Tot een dezer dagen. De Rwandese overheid – sorry Het Regime – verordonneerde dat een stadion geen begraafplaats is en dat het graf ontruimd moest worden. Vijfentwintig jaar na diens begrafenis, want de eerste president overleed in 1986. Domnique Mbonyumutwa is ergens anoniem herbegraven.

De werkelijke reden voor de herbegrafenis is dat Dominique Mbonyumutwa een president was van de andere etnie dan het huidige regime. En alles wat aan die periode, etnie en de daarmee samenhangende regeringen herinnert moet worden geelimineerd. Daarom noemen we zijn naam hier bewust nadrukkelijk. Hoe zou het in Nederland overkomen als we het graf van een onzer voorvaderen van het Oranjehuis opruimen en daarmee bewust de geschiedenis naar onze hand willen zetten, alleen omdat een bepaalde persoon of episode ons minder prettig overkomt?

Ik stel deze vraag mede naar aanleiding van een rapportage van minsiter a.i. Verhagen aan de Tweede Kamer, geregisseerd of in ieder geval voorgebakken door de NL ambassade in Kigali, waarin de situatie in Rwanda wordt omschreven als “onrustig.” Welk een eufemistisch taalgebruik, zelfs voor een doorgewinterde diplomaat...

Een Canadese onderzoekerster kwam door een ongelukkig toeval enige tijd geleden terecht in een Rwandees heropvoedingskamp. Daar vernam zij dat de aanwezige deelnemers, vrijwel zonder uitzondering behorend tot de inmiddels verboden etnie, werd geleerd dat ze niet meer tot de etnie behoren omdat die niet meer bestaat...

In Rwanda wordt al enige tijd geen geschiedenis gegeven op school. Dat betekent dat kinderen in dat land opgroeien zonder enig besef van het verleden. En het regime doet er vervolgens alles aan om dat verleden ook daadwerkelijk, fysiek en tastbaar, uit te wissen. De historie van het land is versimpeld tot de volgende data: eerst waren er de Belgen, die zaaiden tweedracht onder de tot dat moment vreedzaam samenlevende bevolkingsgroepen, daarna en daarom was in 1994 de grote clash en toen hadden we het huidige regime dat voor pais en vree zorgt.

Er gebeuren vreemde dingen in het land der duizend heuvels. Wij kunnen dat in Den Haag ” onrustig” noemen om ons daarmee zelf weer de rust te gunnen die kennelijk nodig is om de werkelijkheid te ontlopen. Maar daarmee is die nog niet verdwenen.




Comments

No comments posted

Your comment


ANTI-SPAM:






Overview