De ironie van de parodie



De koning verblijft doorgaans aan de overkant…

De koning verblijft doorgaans aan de overkant…

Uiteindelijk bleek de realiteit gisteren zo dicht bij de parodie die eerder op deze pagina was verschenen, dat de vraag overbleef: was het nu parodie of niet?

De koning kreeg gisteren de handen op elkaar van al zijn getrouwen die waren gekomen en die eensgezind riepen: “We willen jou!’ Niet omdat ze dat vonden, maar omdat ze dat al weken hadden geroepen en het dus als een soort echo bleven herhalen. Als de kreet was geweest ‘We willen gestampte muisjes!’ dan hadden alle getrouwen gisteren geroepen ‘We willen gestampte muisjes!’ Alleen is de vraag of op de heuvels deze zoetige lekkernij, waarvan je altijd zo moet proesten als je te diep ademhaalt bij de eerste hap, wel te verkrijgen is. En of er dus niet een geheel andere betekenis aan wordt gegeven dan in het land waar gestampte muisjes een zoetige lekkernij is. Kortom, taal en cultuur zijn bepalend voor betekenis en bekentenis.

En dus was de parodie de werkelijkheid of andersom. de koning vervloekte de leugenaars van het Westen en zei dat alleen wij (hij zei, wij, maar hier bedoelen we zij, hen dus? En is wij in de zin van pluralis majestatis of wij als wij. Zucht, die taal toch), wij dus alleen bepalen wat democratie is en wij alleen bepalen wie gekozen is en gekozen wordt en gekozen heeft.

En omdat gelijk te onderstrepen presenteerde de koning gisteren een aantal overlevenden van vluchtelingenkampen in Congo die met fermheid verkondigden dat ze inderdaad waren mishandeld, asfchuwelijk nog wel… door die afschuwelijke interhamwe en absoluut niet door de mensen van het Rwandese leger. Om daarmee nog maar eens te bevestigen dat witte handen in onschuld altijd wit zijn, tenzij ze bruin zijn. Of is dit allemaal ook parodie?

In het kader van deze parodie telden we gisteren 38 staatshoofden van bevriende Afrikaanse landen die niet aanwezig waren. Van de 53. Dat zijn er heel veel. In de pers lazen we dat er 14 staatshoofden bij de kroning waren maar het is een kwestie van glas half leeg of half vol en dit is wel erg half leeg, om eerlijk te zijn.

Wie er ook niet op de eerste rij zat was Rose Kabuye. Wij meldden enige blogs en dus maanden geleden al dat ze uit het zicht verdwenen was. De vrouw die een jaar geleden nog de held van het land heette, waarvoor iedereen massal (en georganiseerd) de straat op ging omdat die vermalijde stokbrood Fransen haar hadden gearresteerd, omdat ze betrokken zou zijn geweest bij de aanslag op het vliegveld van de vorige president. Die mevrouw werd als held binnengehaald toen ze terugkeerde op de heuvels. En een jaar later is ze afgevoerd, verdwenen, niet meer op haar post als chef de protocol.

Wat wellicht verklaart waarom er 38 staatslieden niet aanwezig waren, die hadden misschien gewoon geen uitnodiging gekregen. Want wie had die moeten versturen? De chef protocol misschien?

Ach, het is allemaal parodie, laten we het daar maar op houden.




Comments

No comments posted

Your comment


ANTI-SPAM:






Overview