Genocynisme



De werkelijkheid door de ogen van de koning.

De werkelijkheid door de ogen van de koning.

Ban Ki Moon en de koning spreken dezelfde taal. Het is conceptuaal taalgebruik, waarbij het er niet zozeer toe doet wat je zegt, maar wat je ermee bedoelt. In het arme Westen hebben we niet zulke rijke taal, we bedoelen wat we zeggen en omgekeerd – doorgaans.

Maar Aziatische mensen doen dat anders en Rwandezen ook – de koning wil niet voor niets dat zijn heuvel op Singapore moet lijken. Dus toen Ban Ki Moon deze week bij de koning op belet mocht (het was echt een gang naar Canossa, maar zo beschamend en diepdroevig dat de koning heel veel moeite heeft moeten doen om niet telkens in een schaterlach uit te barsten, hij had het toch maar weer geflikt!), goed toen Ban Ki Moon zijn pelgrimstocht had gemaakt, zei hij na afloop dat het rapport van de Verenigde Naties tot in detail met de koning was besproken. En hij bedoelde dat alle daarin neergelegde feiten die de koning niet zo prettig vindt, worden geschrapt, verdoezeld en ontkend. Wat rest is een rapport dat wellicht nog dienst kan doen als koninklijke closet rol (koning, keizer, admiraal, popla kennen ze allemaal) maar meer toch echt niet.

Het is van een zo allerbedroevigst niveau – internationale politiek. Hebben we net de ambassadeur overleefd die de verkiezingen zegende en daarna aan zijn landgenoten liet weten dat het allemaal zonder makken was verlopen, krijgen we een secretaris generaal (die alle landen van de wereld vertegenwoordigt) die zijn eigen mensenrechten commissaris schoffeert door een rapport over genocide wandaden van ‘s konings handelen ontdoet van de werkelijkheid die erin beschreven wordt.

In 1994 vond in Rwanda een genocide plaats. De toenmalige president van Amerika wilde dat woord niet in de mond nemen. Deed hij dat wel dan betekende het dat de Verenigde Naties moesten ingrijpen, zo staat dat vastgelegd in het Genocide Verdrag dat toen 46 jaar oud was. Omdat de president dat niet wilde, hij had net een vervelend akkefietje achter de rug in Somalie waar Amerikaanse soldaten door de straten waren gesleept en wilde even geen Afrika op zijn bord, daarom heette de genocide in Rwanda een tijdlang geen genocide. Totdat het aantal lijken te groot werd en de internationale druk navenant. Maar toen was het dus al te laat.

Daarna zei de internationale gemeenschap: “Never again.” En ook die Amerikaanse president zei dat alsnog en liet later als gewoon burger op de heuvels ziekenhuisjes bouwen, als een soort schadevergoeding. Tegenwoordig is zijn vrouw minister van Buitenlandse Zaken en heeft met de koning niet zo heel veel op, met jaar eigen man al evenmin trouwens, maar dat komt ergens anders door.

Goed, daarna kwam Darfur en dat heette heel snel genocide, de Amerikanen voorop en niemand zou beweren dat ze dat vonden omdat Sudan een islamitisch land is en dat Amerikanen het niet zo op hebben met rigide moslimstaten. In ieder geval, het was terecht dat er een genocide benoemd moest worden.

Omdat de genocide gestopt moest worden stuurde de koning soldaten, want hij wist wat een genocide was, hij had er eerder een gestopt. Zijn houding viel te prijzen maar niet te rijmen met zijn weigering om de hoofdgenocidair, de Sudanese president, te helpen uitleveren aan het Internationale Strafhof. Wat de vraag opwierp met welke motieven hij daar eigenlijk aanwezig was, in Darfur.

Dat werd dezer dagen duidelijk. Er was weer een genocide ontdekt. Met terugwerkende kracht, maar toch, een echte genocide. De genocidairs waren in dit geval de mannen van de koning, in andere tijden maar toch, met dezelfde koning.

De koning was niet blij dat de werkelijkheid alsnog was opgedolven en schreeuwde van de daken dat… enfin dat kunt u zelf verder wel invullen. En hij dreigde zijn soldaten uit het genocidaire slagveld van Darfur terug te trekken.

Ban Ki Moon begreep het signaal, hij spreekt net zo conceptueel als de koning. Mind your steps… in het rapport van de Verenigde Naties, 580 pagina’s dik – desgewenst bij deze aan te vragen – met meer dan 100 schriftelijke bronnen en duizenden getuigenissen, in dat rapport komt het woord genocide niet meer voor, straks.

Het begrip genocide is uitsluitend voorbehouden aan het jawoord van de koning: in 1994 was er een genocide, in 1996-1998 was die er niet, in Darfur is die er wel, maar alleen als die van 1996 ontkend wordt.

De genocide wetgeving die op de heuvels is ontworpen wordt daarmee mondiaal en vervangt op den duur het Verdrag ter Voorkoming en Bestraffing van Genocide (1948).

Wie op de heuvel woont verliest niet alleen het zicht op de werkelijkheid, maar gaat deze zelf bepalen. Ook voor anderen.




Comments

No comments posted

Your comment


ANTI-SPAM:






Overview