Migratie en ontwikkelingshulp hebben niets met elkaar te maken



Verstandig besluit van Groenlinks om uit de formatie onderhandelingen te stappen over het thema migratie. Breekpunt is dat VVD en CDA dezelfde deal willen sluiten met Afrikaanse landen als met Turkije: geld in ruil voor het stoppen van migratie. In andere woorden: het verleggen van de Europese grens van de Middellandse Zee naar een zone ter hoogte of ten zuiden van de Sahara.

Net zoals met de Turkije deal – een Europees project op initiatief van het toenmalige Nederlandse PvdA/VVD kabinet – dient zo’n overeenkomst uitsluitend Europa en niet Afrika. Voorstanders zeggen dat het beloofde geld bedoeld is voor ontwikkeling van Afrikaanse landen en dat op die manier migratie wordt voorkomen. Klinkt logisch, maar het is volstrekte onzin. Acht punten om dat feitelijk te weerleggen:

1). Meer ontwikkeling betekent doorgaans eerst een groei van migratie. Dat stellen ontwikkelings- en migratiedeskundigen zoals de Brit Paul Collier, oud-minister Jan Pronk en de Internationale Organisatie voor Migratie IOM). De meest arme mensen hebben geen middelen om te migreren, dat doet vooral de middenklasse. Als het in Afrika beter gaat, zullen mensen meer middelen hebben om te migreren. Nigeria en Ivoorkust zijn daarom belangrijke emigratielanden.

2). De meeste migranten naar Europa komen uit conflictlanden en dan nog niet eens Afrika. Sinds 2014 staat bovenaan Syrië, gevolgd door Irak, Afghanistan, Pakistan. Het koppelen van ontwikkelingsgulp aan migratie heeft hier geen zin, want deze mensen zijn op de vlucht en krijgen vaak asiel.

3). Daarentegen komen vrijwel geen migranten naar Europa uit zeer arme (en/of conflict) landen zoals Centraal Afrikaanse Republiek, Zuid Soedan, Niger, Kameroen of Tsjaad, terwijl ontwikkelingshulp daar nu juist van belang zou zijn, bijvoorbeeld om de conflicten te beëindigen.

4). Afrikaanse landen hebben zelf het recht om te bepalen waar ontwikkelingshulp aan wordt besteed, dat is vastgelegd in de Verklaring van Parijs tussen ontwikkelde en ontwikkelingslanden: Europa heeft niets voor te schrijven, maar doet dat wel, nu al met Niger en straks ook Mali en Senegal.

5). Niet dat die ontwikkelingshulp daadwerkelijk verschil gaat maken tegen migratie, daarvoor is de problematiek en zeker de oplossing te complx. De bedragen die de EU beschikbaar stelt (1.5 miljard euro) lijken indrukwekkend maar zijn minimaal, zeker in verhouding tot de ruim 50 miljard die jaarlijks nu al naar ontwikkelingslanden gaat. Zoals de VN rapporteur voor de mensenrechten van mensenrechten, François Crêpeau opmerkte: “Het is een misvatting van politici dat het geven van honderden miljoenen aan Afrika migratie in de komende vijf jaar zal terugdringen.” En de Britse migratie- en ontwikkelingsdeskundige Peter Stalker schreef: “Bij de huidige besteding van ontwikkelingshulp, zal het verschil tussen ontwikkelde en ontwikkelingslanden over vijf(!!) eeuwen zijn opgeheven. Als we dat willen terugdringen tot bijvoorbeeld twee generaties, betekent dat ontwikkelde landen 80 procent van hun bruto nationaal product aan ontwikkelingshulp moeten besteden.”

6). De meeste Afrikaanse landen zijn meer afhankelijk van zogenoemde remittances (de overboekingen via Western Union ea. Door diaspora) dan ontwikkelingshulp. Mali ontvangt 60% van haar BNP via deze remittances en is om deze reden zeer huiverige om een overeenkomst met Europa te sluiten.

7). De meeste migratie vindt in Afrika zelf plaats: 29 miljoen mensen migreerden in 2016 tussen Afrikaanse landen. Nog geen 400.000 Afrikaanse migranten (amper 2 procent) waagden een oversteek naar Europa. 90% van alle vluchtelingen in Afrika worden opgevangen in Afrikaanse landen. Europa ving in 2016 nog geen 2 procent van de vluchtelingen wereldwijd op.

8). In alle Afrikaanse landen waarmee Europa een overeenkomst wil afsluiten bestaat geen democratisch bestel, heerst corruptie en/of worden mensenrechten geschonden: in Niger, waar zo’n overeenkomst al bestaat, is de terreurgroep Boko Harm in het zuidoosten actief; diezelfde Boko Harm vecht in noordoost Nigeria; in Mali heerst een burgeroorlog in het noorden met rebellen- en terreurgroepen. Uit de omstreden deal met Turkije, waar de mensenrechten eveneens aantoonbaar worden geschonden, inclusief die van vluchtelingen, worden door Europa geen lessen getrokken.




Comments

Elise PinnersDinsdag 10 November - 20:38 

Op dit artikel geen commentaar, het is goed. Ik zoek je email adres want wil graag wat doorsturen over Rwanda.


Fer SomogyiDinsdag 16 Mei - 20:29 

Goh Jeroen, interessante kijk op de politiek correct veronderstelde feiten in de samenleving zoals die nu gangbaar zijn.




Your comment


ANTI-SPAM:






Overview