Lesje voor de IND



Ik heb een nieuw visum nodig. Het huidige, waarmee ik Rwanda ben binnengekomen, was 3 maanden geldig en was eigenlijk een soort toeristenvisum. Op de Rwandese ambassade in Den Haag waren ze klip en klaar, toen ik vroeg of ik niet langer mocht blijven: “U krijgt een visum voor 3 maanden. Verlenging moet bij het ministerie van Immigratie plaatsvinden in Kigali.” Waarna de ambassademedewerker er fijntjes aan toevoegde: “Net zoals hier in Nederland met de IND.”

Tja, daar had hij eigenlijk wel gelijk in.

Paspoort

Paspoort

Dus wij vorige week informeren bij de Immigratiedienst wat er zoal voor een langer visum nodig is aan formaliteiten. Geholpen door een vriendelijk meisje in een wachtruimte, waar volgens Europese normen een nummertjesautomaat hangt en je vervolgens vooral lang moet wachten omdat Rwandezen zich aan dergelijke systematiek niet veel gelegen laten liggen.

Enfin, benodigd: een trouwacte (want ik ben hier omdat Jacqueline hier werkt), een verklaring van goed gedrag, een arbeidscontract van mijn echtgenote, 1 pasfoto en 200.000 Rwandse francs (ongeveer 250 euro).

De verklaring van goed gedrag bij de Nederlandse ambassade opgehaald, waar een cooperatieve consulaire medewerkster Rietveld de zaak dezelfde middag in orde maakte: leges 25 euro.

Vervolgens een week in de weer geweest om de gekopieerde trouwacte en verklaring goed gedrag te laten voorzien van een notariële stempel (leges €$2,50).

Met het hele zaakje naar de Immigratiedienst. Die vriendelijke juffrouw belooft de volgende dag terug te bellen. Er belt niemand terug. Zelf neemt ze de telefoon niet op. Bij ons slaat de paniek toe: hebben mijn niet altijd even vriendelijke artikeltjes over Rwanda nu hun repercussies? Jacqueline, die totnogtoe alle onderhandelingen met de Immigratie-medewerkers heeft gevoerd, raadt aan om persoonlijk naar de Immigratiedienst af te reizen. Maar wel voorzichtig zijn, zegt ze erbij. Oké.

In Kigali gearriveerd, blijkt alles slechts te draaien om het feit dat de trouwacte vertaald moet worden in het Frans of Engels. Door de Nederlandse ambassade. Dezelfde mevrouw Rietveld draait er haar hand niet voor om en binnen drie uur is dat geregeld, leges nogmaals 25 euro.

Volgende morgen om 07.30 uur belt een andere medewerker van de Immigratiedienst dat het visum in orde is bevonden en dat er betaald kan worden. Weer richting Kigali. Bij Immigratiedienst verklaring opgehaald, daarmee naar de Rwandese Belastingdienst getogen en 200.000 Rwandese francs betaald – alle overheidsbetalingen lopen hier via het loket van de Belastingdienst.

Met recu van de Belastingdienst weer terug naar de Immigratiedienst. Twee uur later een sms van de Immigratiemedewerker: het paspoort kan worden opgehaald.

Het heeft ons drie reizen van Butare naar Kigali vice versa gekoste (2,5 uur heen en 2,5 uur terug) en een paar uur wachten in de ruimte van de Immigratiedienst. Maar binnen vier dagen is een visum met een duur van twee jaar geregeld – keurig volgens de officiële procedures.

Lesje voor de Immigratie- en Naturalisatiedienst van voorheen Domme Rita: Wie als Rwandees een visum aanvraagt van een week, twee weken of maximaal drie maanden om Nederland binnen te mogen, heeft niet alleen een stapel formulieren en garantieverklaringen nodig, maar moet ook nog eens ruim 100 euro betalen en dan minimaal twee maanden wachten, in volstrekte onzekerheid of het visum wel wordt afgegeven. De laatste keer dat ik dat voor mijn zwager aanvroeg, raakte alle paperassen in de moderne en o zo efficient werkende bureaucratie van de IND gewoon kwijt.

Wie een verblijfsvergunning van 2 jaar aanvraagt, mag – met dank aan Verdomde Verdonk – mallotige inburgeringsexamens afleggen op de stoep van de ambassade en god-mag-weten wat voor onzin nog meer. Een gemiddelde procedure duurt ruim zes maanden, in de praktijk vaak meer dan een jaar en al die tijd heb je als klant (lees: aanvrager) geen flauw idee of en zo ja wat er met je dossier gebeurt.

Misschien dat die duizenden IND-bureaucraatjes eens stage kunnen lopen bij de Rwandese Immigratiedienst. Daar werken nog geen honderd beambten gemiddeld honderd dossiers per dag af. En misschien dat ze Verdonk dan gelijk mee kunnen sturen en per abuis vergeten in de kelders van de Rwandese Immigratiedienst.




Comments

No comments posted

Your comment


ANTI-SPAM:






Overview