Butare, aankomst



Ruim twaalf jaar geleden arriveerde ik voor het eerst met (toen nog) Sabena in Kigali. Het vliegtuig was voor een kwart gevuld met terugkerende Rwandezen, een kwart missionarissen (blank) en aangevuld met wat ontwikkelingsvolk en journalisten (ook blank). De rest van de stoelen was leeg.
Ruim een decennium en een faillissement van Sabena later, vliegt Brussels Airlines op dinsdag 26 februari 2008 naar Kigali (en nog twee vluchten per week). Wederom is het vliegtuig maar voor de helft gevuld. Ditmaal voor 98 procent met Amerikanen, vijf Rwandezen, twee Belgen en één Nederlander.
Vorige week heeft president Bush het land van duizend mogelijkheden welgeteld voor negen uur bezocht: hij zag volgens de Volkskrant voornamelijk lege straten, schoongeveegd door het leger van Kagame, van wie hij wel een hand kreeg. Een week later dus strijkt een zwerm Amerikanen neer: Rwanda, bijna het kleinste landje van Afrika, met niets dan koffie en thee als export, heeft voor de Amerikanen een “strategisch belang”. Dat moet vertaald worden naar de strategische ligging in het hart van Afrika, de nabijheid van veel koper-, coltan-, diamant-, goudmijnen – weliswaar in Congo, maar op een steenworp afstand. Congo is bovendien niet in staat de rijkdommen zelf netjes te delven, Rwandezen kunnen dat wel en voeren dat via Kigali naar de rest van de wereld (Rwanda is een van de belangrijkste exporteurs van coltan – het land beschikt zelf echter slechts over een miniscuul mijntje…)
Drie dagen Rwanda… aangekomen in onze woning op één van de duizend heuvels met een prachtig uitzicht over een heleboel andere heuvels in de omgeving van universiteitsstad Butare. Dorpje met koloniale uitstraling. Dat hier de Université Nationale du Rwanda staat is een koloniale erfenis. Belgen hebben ooit geprobeerd Butare te bombarderen tot hoofdstad van een verenigd Burundi/Rwanda. Dat mislukte, wat rest is vandaag die universiteit, die er toen alvast gebouwd was.
Over die Universiteit later meer. Bijvoorbeeld waarom het collegegeld plotseling omhoog is geschoten naar €1600,= per jaar met gelijktijdige afschaffing van de studiebeurs. In een land met een gemiddeld gezinsinkomen van €350,= per jaar… Ga ik maar eens uitzoeken.
Intussen acclimatiseer ik met een huis voor familie, familie-van-familie, aanhang-van-familie-van-familie en nog meer. Het is altijd druk aan tafel en vooralsnog weet ik niet in alle gevallen te identificeren wie wie is en waarom.
O ja, de foto’s komen ook later, als de camera werkt, want batterijlader zoek. Geloof me, het is hier wonderschoon.




Comments

No comments posted

Your comment


ANTI-SPAM:






Overview