"Ik heb toch niets te verbergen"



Twee nachtjes nog – dan vertrek ik. Eerst naar België en daags daarop naar Kigali. Reizen is stapje voor stapje en België is een hele mooie tussenstap op weg naar Afrika. Het ruikt daar al anders, de mensen doen er al wat leuker en maken danspasjes, zelfs op straat.

Miguel leert fietsen.

Miguel leert fietsen.

Het land waar ik woon is niet het land waar ik verblijf. Dat laatste land is erg aan het veranderen, iets wat alle expats zeggen als ze weer een tijdje van huis zijn geweest en rondgeneusd hebben in dat wat eens hun heimat was. Een collega schreef er een boekje over ‘Africa here I come’ – haar ervaringen waren hetzelfde, maar onze belevenissen en opvattingen verschillen nogal. Ik vind het niet erg als op het terras even geen bier en wijn te krijgen zijn, omdat er een moslimgebeurtenis aan de gang is – zij wel.

Ik vind andere dingen raar en vaak erger. Het valt je pas op dat je overal gevolgd wordt, als je dat niet meer gewend bent. Camera’s op straat, in winkels, in kantoren, in de metro, straks in de trein – is dat gewoon? Ja, vindt de meerderheid van de bevolking hier. Net zoals dat telefoongesprekken massaal worden getapt, zo massaal zelfs dat dit land helemaal bovenaan staat op de wereld telefoontaplijst. Ik wist niet dat zo’n lijst bestond, maar ze bestaat dus en Nederland tapt meer in een maand dan in de Verenigde Staten in een jaar.

Emailcorrespondentie en mobiel telefoonverkeer wordt een jaar lang bewaard: wie met wie mailt en belt en vanaf welke plaats. Wie zich in een uitgaanszone bevindt, wordt gefouilleerd, want een pilsje drinken kan alleen nog als de politie daarvoor geen belemmeringen heeft aangetroffen.
Wie het ongeluk heeft zijn DNA te moeten afstaan – en dat ongeluk loopt iedere verdachte, dus niet veroordeelde (!) – kan worden geselecteerd op geslacht en ras… Een vingerafdruk is straks verplicht in een paspoort en op de openbare weg worden alle voorbijrazende auto’s gefotografeerd, in de hoop dat die ene drugsrunner kan worden opgepakt. Het burgerservicenummer (mooi woord om iemand om de tuin te leiden) maakt het mogelijk om belastinggegevens te koppelen aan een incassobureau of een ziekenhuisdossier…

Als ik dit zou beschrijven om de mensenrechtensituatie in Rwanda aan de kaak te stellen, zou menigeen in Nederland verontwaardigd knikken en hikken. De mensenrechtensituatie in Rwanda is niet om trots op te zijn. Maar de manier waarop privacy te grabbel wordt gegooid, waarop Big Brother Is watching You ingang heeft gevonden in de Nederlandse samenleving tart elke democratische gedachte. Hoe de democratie beschermd wordt met middelen die de democratie uithollen – veel gekker kan het niet worden. Niemand had dit twintig jaar geleden voor mogelijk gehouden en zij die dat wel deden, waren voor gek verklaard.

Maar het kan en niemand die zich er druk over maakt. “Ik heb toch niets te verbergen’, is een veelgehoorde opvatting. Toch niets te verbergen – tot iemand wordt opgepakt die niets gedaan heeft, omdat de computer bepaalde dat hij wel wat had gedaan. Zoals in Londen, kort na de aanslagen van 2005, een Braziliaanse jongen door de politie werd neergeschoten die volgens de computer een aanslag wilde plegen, maar in werkelijkheid alleen maar toerist was…

Dat land ga ik een tijdje verlaten. Ik hoop dat ik er ter zijner tijd weer in mag, ook nadat deze blog gescreend is door een internetprovider, die de gegevens vervolgens aftapbaar moet maken.
Twee nachtjes, dan vertrek ik. Net op tijd – of net te laat, het is maar hoe je het bekijkt – voor de Oranjevloedgolf over dit land raast. “Ik heb toch niks te verbergen”, krijgt dan plotseling een heel ander perspectief: als iedereen oranje gekleurd, geverfd, geschminkt, getooid en gemaskert door de straten zeult (ook al oranje geverfd), dan is er inderdaad niets meer te verbergen, want iedereen is iedereen is oranje is oranje.




Comments

MZondag 08 Juni - 21:15 

Beste J,
psssst, ik ben het helemaal met je eens, maarja je weet maar nooit wie het hoort, horen wil of moet horen!
Ik heb hier voor wel een trucje!
IK GA OP RITA VERDONK STEMMEN!
Kijk, nou zitten er opeens een aantal mensen rechtop.
Groetjes van M. (die van de chocolade uit Nijmegen)

PS
Ik heb hier een heleboel (50)luchtdichte plastic bakjes waar per stuk een kilo suiker in kan. Heb je daar iets aan of is er iets anders waar ik de gemeenschap blij mee kan maken? ik hoor het wel.

De Chocoprins.




Your comment


ANTI-SPAM:






Overview