De beste studio van het land



Vandaag stond Ruhengeri op het programma. Stad in het noorden van het land, vooral beroemd en bezocht vanwege de beroemde hooglandgorilla’s die daar ergens boven in de vulkanen zitten. Het is het beeldmerk van Rwanda. Onlangs werd er een groots opgezette happening georganiseerd rond een oude traditie: naamdag voor gorillababies.

Toen Holland nog ergens voor in de race was…

Toen Holland nog ergens voor in de race was…

Volgens oude gewoonten mochten de bewoners van de vulkanen een nieuwgeboren gorilla een naam geven. Dat deden ze door in een kring allemaal een naam voor te stellen en daaruit werd dan de juiste naam gekozen. Een aantal jaren geleden arriveerde bij toeval (of niet, dat weet je maar nooit) een TV-ploeg van BNN. Ze waren net op tijd voor zo’n naamdag, die maar één keer per jaar wordt gehouden. De TV-presentator zat in de kring en mocht een naam noemen. Hij zei: “Bart.” En legde uit dat hij daar de toen net overleden BNN-oprichter mee bedoelde. Sinds die dag loopt er ergens op de Rwandese vulkanen een gorilla rond die Bart heet.

Goed, deze gewoonte wordt nu – samen met het beeldmerk – uitgemolken tot toeristische en daarmee commerciële attractie. Weg traditie.

Om die reden gingen we dan ook niet naar Ruhengeri. We zijn Clementine, de zus van Jacky, en ik. Clementine is bezig een zangcarrière op te bouwen. Ze is aan haar vierde cd toe, en staat in de top 10 van een goed beluisterd radiostation. Mooi succes in vier maanden tijd, maar alles is relatief: het radiostation wordt bestierd door studenten (dus collega’s van haar). En een cd is hier even vlot gemaakt als een You Tube clipje.

De beste studio van het land heette in Ruhengeri te liggen, vandaar de reis naar het noorden. Drie uur lang over prachtige bergen, langs wonderschone uitzichten naar de armste streek en stad van het land. Ruhengeri heeft alles wat Rwanda nodig heeft – het is de graanschuur van het land. Maar de grond is in bezit van grootgrondbezitters in Kigali en de bewoners mogen er wel op ploeteren maar er niet van profiteren. Hier zijn straatjongens dus nog echte straatjongens, boefjes vuil en arm, hier kruipt de armoede door de onverharde straten en stegen. De regering laat het graag zo: dit was immers ook de streek waar de president vandaan kwam die de genocide in gang zette…

De studio bevond zich in een steegje achter een busstation en hotelletje annex bar/snackding. De manager ging ons trots voor en toonde ons een receptie, een opnamestudio, een registratiestudio en een bezemkast waarin werd gemixed. Kleine benauwde hokjes van 1.5 bij 2 meter, verlicht door eenzame peertjes, tegen spaanplaten wandjes en plankjes. Alles betimmerd met schuimrubber en doeken ter isolatie.

De beste studio van het land? Jazeker, de manager knikte en vertelde over grootse plannen in Uganda, Tanzania, Oost-Congo, Burundi en nog verder. De Rwandese markt waren ze allang ontstegen, beaamde ook de producer – een Congolees. Hij luisterde naar de chansons van Clementine, maar met een half oor. De andere helft had hij nodig om per mobiel thuis een hele reeks familieproblemen op te lossen. En dan was hij ook nog zwaar verkouden.

Clementine raadde hij zanglessen aan (terecht, moest ik toegeven) en toen reden we weer die hele lange mooie weg terug naar Butare.




Comments

No comments posted

Your comment


ANTI-SPAM:






Overview