'New Faces in Cabinet'



Nieuwe gezichten in het kabinet, kopt het aan de regeringspartij gelieerde dagblad The New Times op zondag 9 maart. De president gebruikt de Internationale Vrouwendag om het percentage vrouwen in de regering op te hogen van 30 naar 36 procent. Rwanda heeft al eens een prijs gewonnen omdat een indrukwekkend percentage (zo zelfs, dat ik het nu even kwijt ben) vrouwen in het parlement zit.

Inderdaad prijken op de voorpagina drie vrouwen en één man en op pagina 3 (vervolg) twee vrouwen en één man. Het nieuwe kabinet heeft 22 ministers in plaats van 19 vóór de vrouwendag; het aantal ‘state-ministeries’ is daarentegen bijna gehalveerd van 11 naar 6. Ik weet niet wat state ministeries zijn.

Hoe dan ook, terwijl iedereen zich vergaapt in binnen- en buitenland aan deze emancipatorische machtsgreep, lees ik de c.v.’s van de nieuwe dames (en heren) ministers eens door. En kom op basis daarvan tot een iets andere conclusie. Niks geen gender, de dames en heren hebben alleen gemeen dat ze Engelstalig zijn, met een sterke voorkeur voor een opleiding/achtergrond in de United States. Er is dus sprake van een anglofone machtsverschuiving, die nauw(er) gelieerd is aan de entourage van de president.

Zo is de nieuwe minister voor Informatie (die mijn ouwe trouwe vriend Laurent vervangt) een dame die haar opleiding aan de University of Delware heeft genoten. Het c.v. meldt dat ze tijdens de genocide in Washington verbleef: dat is dus kennelijk een aanbeveling om in dit land de scepter te zwaaien over informatievoorziening. Recent was ze communicatie-director van de machtige African Development Bank, die sinds een jaar of vier geleid wordt door de voormalige minister van Financiën van Rwanda. Deze dame is nu ‘Minister of Information in the Office of the Prime Minister’, oftewel presidents persoonlijke waakhond in het bureau van de eerste minister. Premier Bernard Makuza is al verzwakt, sinds hij werd beschuldigd van corruptie en divsionisme zonder dat daarmee verder iets concreets werd gedaan.

Minister ben je in dit land zolang de baas dat nodig acht, zo leert de geschiedenis. In vroeger dagen castreerde de Rwandese mwami (koning) de mannelijke leden van zijn hofhouding, om te voorkomen dat ze zich aan zijn vrouwelijke aanhang zou vergrijpen. De essentie van deze gewoonte is ook vandaag nog present, zij het dat de castratie een andere vorm heeft aangenomen: ontslag.

De foto bij deze blog heeft hier allemaal niets mee te maken. Gewoon een huiselijk tafereeltje, om het geheel te doen opvrolijken en de Rwandese meelezertjes te doen denken dat dit verhaal over de hofhouding in ons huisje te Taba Butare gaat.




Comments

No comments posted

Your comment


ANTI-SPAM:






Overview