Observaties en mijmeringen



Internationale vrouwendag Kamazuru

Internationale vrouwendag Kamazuru

Observatie één: Onze niet onaangenam (huur)woning ligt te midden van Afrikaanse huisjes. Dat maakt het misschien wat ongemakkelijk om bij ons te geraken, maar zeker niet ongezellig. Na het verlaten van de verharde weg hotse botse naar beneden over een zanderig keienpad of een keig zandpad, rechts langs de Anglicaanse kerk, links langs de moskee – verbroedering der geloven. Vervolgens een kroeg en Congolese kapper, de schoenlapper in de open lucht, daarnaast de tijdelijke residentie van de Belgische ambassadeur: wat wilt u nog meer voor afwisseling.
Overal en altijd wordt hier gewerkt, geveegd, gemetseld, heel veel gemetseld want er staan heel veel staketsels van niet afgebouwde woningen die in een volgend leven misschien nog eens bewoond gaan worden.

Vanaf ons terras zie ik de vorderingen van de bouw van een tuinmuur. Op zondag stort een vrachtwagen een lading keien. Op maandag sjouwen tien jongens de enorme brokken een voor een naar een plek dertig meter lager. Op dinsdag stapelen vijftien jongens de brokken op elkaar en dat duurt tot donderdag. Dan is er zoiets als een afzetting. Dan komen er vijf metselaars en die metselen er met bakstenen een mooi muurtje van. Een week later is de muur klaar. Tenminste dat denk ik. Maar dan komen er twee dames die drie dagen lang keurige voegen maken. Wat een mooi muurtje... en die is alleen nog maar voor de achtertuin.

Observatie twee: overal in de stad worden de strak geasfalteerde straten bruut overdwars opengehakt. Er komt een diepe geul van de ene kant naar de andere kant van de straat. Het is gekwalificeerd werk want Koreanen met Chinese hoedjes kijken toe. Niemand weet waarom, wel zit iedereen urenlang vast in eindeloze files. Volgens een Burkinese vriend legt de geheime dienst op deze manier door de hele stad afluisterapparatuur aan...

Observatie drie: de recente granaataanslagen, die nog niet helemaal voorbij zijn hoewel de regering stelt of veronderstelt de daders te hebben gevat, hebben ook geleid tot hevig traumatische ervaringen in Dorpstraat Ons Dorp. Niet de granaatinslagen als zodanig maar de gevolgen daarvan, namelijk waakzaam en voorzichtig zijn. Dat dat verder gaat dan eerst links kijken, dan rechts en dan weer links, werd ook na de zoveelste inslag niet geheel duidelijk.

Observatie vier: een aantal vriendelijke Europeanen komt voor het eerst naar Afrika. In hun bagage hebben ze een groot aantal presentjes meegenomen, zoals pennen, zakboekjes, zeep. Geheel naar oud missionair gebruik delen ze die onderweg uit aan kinderen. De kinderen roepen: Acacupa, wat betekent dat ze graag een leeg plastic water flesje willen hebben. Ze krijgen pennen en zeep. Het is oprecht goedbedoeld van de Europeanen. Maar onwillekeurig bedacht ik dat dit de ontwikkelingshulp in miniatuur is, of beter: de mislukking daarvan. De vraag is: acacupa; het aanbod pen..

Mijmering vijf: ik word geacht heel veel te berichten over alle opwinding die samenhangt met de verkiezingen over enkele maanden. U vindt het niet erg dat ik eigenlijk niet weet wat ik moet toevoegen aan al het nieuws en vooral de rumours daarom heen? Het is een strijd om de macht, dat is een open deur. Het is een strijd om de macht binnen de club die al de macht heeft, dat is een minder geopende deur. Het is een strijd om het leiderschap, die meer is dan het leiderschap maar sinds enige tijd synoniem is met een lang geleden verdwenen maar niet vergeten koningschap. De koning in dit land had absolute macht en liet zijn ministers castreren als die hem te na kwamen. Zoiets gebeurt nu weer, op een eigentijdse manier. Later meer, okay?

Opmerking zes: in het paradijselijke Gisenyi ligt een hotel met de naam Paradise Malahide, dat zijn naam eer aan doet: ‘s morgens zicht op een Meer van Kivu waar de vissers zingend thuiskomen, een tuin met tientallen fluisterende vogels en een kampvuur voor de avonduren. Het wordt daarom steeds frequenter bezocht, vooral door Westerlingen, in het bijzonder Amerikanen. Ze hebben weinig van het paradijs begrepen en hebben er laptops en high tech zaklampjes geïmporteerd. Sinds kort zijn er ook Fransen, dat kan weer nu Sarkozy hier op een bliksembezoek is geweest en op z’n Frans vooral niet zijn excuses heeft aangeboden. Ze waren nogal nadrukkelijk aanwezig in het Paradijs, die Fransen. Met veel rode wijn en luidruchtig mobiel bellen: “Stoor ik?” Jazeker, maar probeer dat maar eens uit te leggen in het Frans, met al die laptoppende Amerikanen erom heen. Paradise Digitaal, maar het wordt er niet mooier en beter op.

Conclusie: never a dull moment in een land vol tegenstellingen, in alle opzichten.




Comments

No comments posted

Your comment


ANTI-SPAM:






Overview