Ancient times

Zien we nog licht tussen de tralies?

Het is dinsdag 29 juni en het regime meldt dat het twee verdachten heeft opgepakt van de moord op de Rwandese journalist – zie weblog 25 juni. De verdachten zijn natuurlijk niet degenen die de moord ook daadwerkelijk hebben uitgevoerd. Zijn chef – in ballingschap in Uganda – meldde dat zijn medewerker in de dagen voorafgaande aan de fatale donderdagavond de 24ste juni intensief werd gevolgd door de medewerkers van de geheime dienst. Die ook weer niet zo geheim zijn dat ze niet opvallen, een typisch kenmerk van geheim agenten. Ze waren ook talrijk aanwezig op de begrafenis van de journalist, afgelopen zondag – surveillance tot in het graf, als je niet al te cynisch wilt worden.

Een van de verdachten van de moordaanslag op Kayumba trachtte in Zuid Afrika de gevangenis te ontvluchten. Bij die poging werd er door onbekenden op hem geschoten. Doet erg denken aan de moord op de moordenaar van Kennedy: hoe breng je iemand tot zwijgen?

Nog meer nieuws: de chef protocol van de president, mevrouw Rose Kabuye is al weken uit beeld. Als chef protocol werd ze vooral bekend om haar arrestatie op het vliegveld van Frankfurt, de uitlevering daarna aan Frankrijk om haar betrokkenheid bij de vliegtuigaanslag in 1994 – zie rapport Bruguriere – en de beschamende vertoning van Kouchner en Sarkozy om het Franse gerecht voor de voeten te lopen en mevrouw Kabuye weer vrij te laten. Goed die mevrouw dus, indertijd neergezet als de Held van Rwanda, is dus al enige tijd uit zicht. Opmerkelijk? Zeker. Verontrustend? Dat zal de toekomst uitwijzen.

Wel zorgelijk is dat een minister uit de stal van de president, dat wil dus zeggen een minister die binnen de presidentiele muren werkt, onlangs in de gevangenis is beland: de befaamde of beruchte 1930. Protais heet de man.

Niet waar bleek het gerucht dat het hoofd van de presidentiele lijfwacht het land uit is gevlucht; maar het is wel tekenend voor de sfeer in het land dat dat gerucht de ronde kon doen.

De voormalige premier van Rwanda, Twagiramungu, heeft opgeroepen om de presidentsverkiezingen in augustus te boycotten. Hij kan het weten want hij was in 2003 de enige serieuze tegenkandidaat, kreeg 2.9 procent van de stemmen. Hij vertrok met de staart tussen de benen en zijn achterban, die achterbleef, werd massaal vervolgd, opgepakt of verdween zomaar.

Iemand die dat advies al direct opvolgde was de premier van Spanje. Hij was uitgenodigd door de secretaris generaal van de Verenigde Naties om zitting te nemen in een commissie die de Millennium doelen een zetje moet geven. Hij weigerde, want in die commissie zat ook… de koning die geen koning wilde zijn.

De koning die geen koning wil zijn meldde op zijn wekelijkse persconferentie dat alles pais en vree is, zijn adjudante legde daarna op zijn gezag nog eens uit dat alle geruchten om eventuele betrokkenheid van de Rwandese regering bij moorden ” baseless” zijn, want ” de Rwandese regering doodt geen Rwandezen.” Slechte kennis van geschiedenis. Maar dat deelt ze met de gehele internationale gemeenschap die nog steeds doet of er niets aan de hand.

In ancient times, toen de koning in Rwanda ook al absolute macht had, liet hij zijn ministers castreren als hij het vermoeden had dat die aan een van zijn vrouwen hadden gezeten.

Laten we het zo verwoorden: in kinyarwanda bestaat het woord ” oppositie” niet. De vertaling die er het dichtst bij komt is: “Zij die met een andere tong spreken.”
Waar ze dat goed hebben begrepen was in buurland Burundi – die immers vrijwel dezelfde taal spreken. Gisteren werden presidentsverkiezingen gehouden in afwezigheid van de totale oppositie. Die had zich massaal teruggetrokken.

Mind your steps: Burundi en Rwanda zijn communicerende vaten in geweld en de oorzaak en gevolgen daarvan. Voor diegenen die wel een duik in de geschiedenis durven te nemen. Dus uitgesloten zijn diplomaten met oogkleppen op.

Comments

Your comment