De gemeente Vlaardingen kondigt trots aan dat ze de eerste zestig vluchtelingen heeft verwelkomd in speciale flex woningen. Het is een begin, in totaal komen er 409 flexibele huizen, speciaal voor vluchtelingen. Tenminste, als die vluchtelingen uit Oekraine komen. Ruim een jaar nadat ze de hel van de oorlog zijn ontvlucht, hebben zij een eigen huis. Mooi gebaar.
In AZC’s wachten vluchtelingen die hun eigen hel en eigen oorlog zijn ontvlucht vaak al jaren op een eigen woning. Die ze wettelijk binnen drie maanden (10 weken om precies te zijn) horen te krijgen. Maar de woningen zijn er niet, omdat gemeenten ze niet hebben. Soms hebben ze die huizen echt niet. Soms hebben gemeenten ze wel, maar gaan andere mensen voor. Soms bouwen gemeenten huizen voor vluchtelingen, maar die moeten dan wel uit Oekraine komen.
Zo creëert de samenleving twee soorten vluchtelingen, zij die Oekraïners heten en de rest van de wereld. Oekraïense vluchtelingen zijn hier niet zonder reden, ze hebben huis, haard en vaak hun echtgenoot moeten verlaten, allemaal vanwege de oorlog. Wij kennen de oorlog omdat we daar dagelijks via media, welke dan ook, over worden geïnformeerd.
De oorlog in Congo, in Yemen, in Irak (al bijna vergeten), Afghanistan (ook al weer onvoltooid verleden tijd), Syrië (volgens Denemarken zelfs al een veilig land), Palestina (dat land bestaat niet meer, maar de verwoestingen, verwondingen en moorden zijn er niet minder op geworden, integendeel), Centraal Afrikaanse Republiek (velen weten niet waar het ligt, hoewel de naam toch genoeg duidt), Mali, Soedan (al weer uit de media nadat en omdat de Nederlanders daar tijdig waren geëvacueerd), Somalië… het is een lange, lange lijst… Het gaat om tientallen miljoenen mensen die daar op de vlucht zijn geslagen. Maar de flex woningen zijn verweg, ook in Vlaardingen.
We creëren niet alleen twee soorten vluchtelingen. We criminaliseren ze ook. Europarlementariër Tineke Strik bezocht recent Italië. Daar worden mensen die asiel aanvragen, omdat ze huis, haard en naasten hebben moeten verlaten, opgesloten. Ze krijgen geen advocaat, dus gaan asielprocedures traag of mis. Als de asielzoeker niet mag blijven, wordt hij/zij niet teruggestuurd. Maar als een gevangene vastgezet.
Tineke hoorde hoe de Italiaanse kustwacht probeert mensen op de Middellandse Zee te redden, maar dat de zee te groot is voor de Italianen alleen. De Maltese kustwacht stuurt vluchtelingen terug naar Libie. Dat land zet mensen vast in gevangenissen, martelt hen of vermoordt ze simpelweg. Of ze worden op de boot gezet naar Tunesië, waar vluchtelingen nu juist vandaan komen vanwege een dictatoriale en racistische president.
We creëren niet allen twee soorten vluchtelingen, we criminaliseren hen. En we ontnemen hen het recht dat vluchtelingen toebehoort. Dat staat in het Vluchtelingenverdrag, opgeschreven in 1951. Bedoeld om Europeanen, die op drift waren door en na de Tweede Wereldoorlog, een plek te gevenw aar ze een nieuwe toekomst konden opbouwen, waar ze een veilige haven hadden en een warm welkom.
Waarom ontzeggen wij, Europeanen, vluchtelingen vandaag wat we 70 jaar geleden voor onszelf bedachten? De vraag stellen is haar beantwoorden,. Of ligt besloten in de flex woningen van Vlaardingen die wel voor de ene, maar niet voor de andere vluchteling zijn.