Welgeteld en precies één tweetje krokodillentranen wijdde Ursula von der Leyen, voorzitter Europese Commissie, aan het vreselijke drama dat exact een week geleden aan meer dan vijfhonderd mensen het leven heeft gekost. ‘Deeply saddenend by the news of the shipwreck off the Greek coast and the many reported deaths.’ Om over te gaan tot de orde van de dag, Ursula was ‘on tour’ in Zuid Amerika en had belangrijker dingen te doen. Handen schudden, handelsverdragen ondertekenen, chefsache dus.
Haar evenknie Charles Michel, president van de Europese Raad, besteedde helemaal geen aandacht aan de scheepsramp, te druk met niets, zoals doorgaans met deze clown uit het Belgische Waver.
Er verdronken op woensdag 14 juni meer dan vijfhonderd mensen. De meesten van hen vrouwen en kinderen, omdat ze opgesloten zaten in het ruim, de luiken dicht tegen het slechte weer. Het schip kapseisde, zonk binnen een kwartier, Steeds sterker worden de aanwijzingen dat de Griekse kustwacht in deze ramp een kwalijke rol heeft gespeeld. Getuigen zeggen dat de Grieken het schip op sleep namen, waardoor het omsloeg. Duidelijk is in ieder geval dat de Grieken het schip al uren volgden, dat andere schepen te hulp werden geroepen. Duidelijk is ook dat de Grieken volstrekt tegenstrijdige verklaringen afleggen over hun gedrag, over de ramp, over de bedoelingen van het migrantenschip. Wat het beeld versterkt van een liegende Griekse overheid. Die heeft daar patent op. Standaard worden pushback acties ontkend, zelfs als ze gefilmd en gefotografeerd zijn vastgelegd.
Minimaal vijfhonderd mensen vonden de dood door toedoen van, of op z’n minst onder de ogen van hen die ze hadden moeten redden.
Het ging om vrouwen, kinderen en mannen die een toekomst zochten in Europa. Ze zouden hier asiel vragen, er was geen andere weg dan over zee om die aanvraag te kunnen doen. En als ze het kregen, de kans was groot want de meesten kwamen uit het door oorlog verscheurde Syrië, dan mochten ze gaan wonen in Nieuwegein, in Zoetermeer, Maassluis of Purmerend. Hun jongste kinderen zouden naar de basisschool gaan, die in Nieuwegein De Tweeklank heet, in Zoetermeer De Piramide, in Maassluis De Regenboog en in Purmerend ’t Pierement.
De oudsten zouden naar het MBO gaan, of beter nog het HBO in Utrecht of Amsterdam. Over een paar jaar zouden ze afstuderen in economie, in sportfysio of orthopedagoog en vlot een baan krijgen, omdat aan mensen met zoveel ambitie, kwaliteit en levenservaring veel behoefte is. Dat ze bijdroegen aan diversiteit was mooi meegenomen. De ouders zouden aan het werk gaan, om zo snel mogelijk geld te verdienen waarmee hun kinderen de studies konden doen waarover we het hierboven hebben gehad.
De mensen in Nieuwegein, Zoetermeer, Maasluis en Purmerend leerden hun nieuwe buren kennen, wezen hen de weg, waren ingenomen met hun enthousiasme en leergierigheid. Ahmad, Ruba, Mohamad, Yasin…. Ze hadden namen, en een gezicht. Het waren aardige mensen, ze werden uitgenodigd voor de buurtbarbecue.
Zover is het niet gekomen.
Ze zijn gestorven, anoniem. En omdat ze naamloos in een zeemansgraf liggen, hebben ze geen gezicht, hoeft Europa er niet teveel woorden aan te besteden. ‘We must continue to work together as EU member states and 3th countries, to prevent such tragies’, tweette Ursula nog. Wie deze drama’s wil voorkomen en mensenlevens redden, creëert veilige routes. Maar dat bedoelde deze Duitse mevrouw niet.
Er zonk een boot met vijfhonderd migranten. En diezelfde dag zonk de Europese Unie nog dieper als het gaat om mensenrechten en mensen redden.