In het Limburgse Peel en Maas werd eind vorige week een dierenasiel ontruimd. Kippen, konijnen en ander kleinvee verbleef onder erbarmelijke omstandigheden, sommige waren dood. De Inspectie Dierenwelzijn greep in, bekeurde de eigenaar en bracht alle dieren naar een veilige plek, waar goed voor ze gezorgd wordt.
De Inspectie Jeugd en Veiligheid en de Inspectie Gezondheidszorg hebben in de voorbije maanden bij herhaling en luidruchtig aan de bel getrokken over de erbarmelijke omstandigheden waaronder asielzoekers in Nederland worden opgevangen. Deze week kwam daar nog een alarmerend rapport bij van de Nationale Ombudsman en de Kinderombudsman, speciaal over de “mensonwaardige situatie” waaronder kinderen in asielzoekerscentra lijden.
Is er voor de asielzoekers, kinderen én volwassenen, een veilige plek gevonden, waar goed voor ze gezorgd wordt? Nee. Staatssecretaris Van der Burg zegt dat hij het ook verschrikkelijk vindt. Maar dat hij geen oplossing heeft, en daar blijft het bij..
In Nederland hebben we dus wel oplossingen voor bedreigde kippen en konijnen, maar niet voor mensen op de vlucht.
Nog meer wrange actualiteit. Deze week was een delegatie van de Tunesische oppositie op bezoek in Nederland. Onder hen de kinderen van de 85-jarige oppositieleider, die zelf door de Tunesische dictator Kais Saied in de gevangenis is gegooid, zoals vele andere die tegen de dictator zijn. De kinderen en andere oppositieleden smeekten Europese politici om geen migratiedeal te sluiten met een land waar de mensenrechten zo ernstig worden geschonden, dat velen juist het land ontvluchten.
Diezelfde dag belde premier Rutte met Saied om hem nog eens te herinneren aan de noodzaak voor zo’n migratiedeal.
Het ‘indammen van migratie’ mag ten koste gaan van mensenrechten. Graag zelfs, zo maakte Rutte die bewuste dag cynisch duidelijk.
In datzelfde Tunesië zag Europarlementariër Tineke Strik zeer recent duizenden Soedanese vluchtelingen,. Hele families sliepen op straat, op kartonnen dozen. In Soedan heerst sinds drie maanden een gruwelijke burgeroorlog. Toen die begon, waren we er allemaal getuigen van. Er moesten immers Westerlingen worden geëvacueerd. Toen dat achter de rug was, konden de oorlog en daarmee de Soedanese vluchtelingen worden vergeten.
Soedanese vluchtelingen hebben recht op asiel, volgens het Vluchtelingenverdrag van Geneve. Ze moeten dat dan wel aanvragen. In Tunesië kan dat niet. In Europa wel, maar daar komen ze niet. Dankzij de migratieaanpak van Rutte cs.
In Mauritanië worden binnenkort Europese douaniers en politie=agenten gestationeerd. Bewapend en al. Ze gaan op zoek naar mensen die de oversteek willen maken naar de Canarische eilanden. Niet voor vakantie, zoals wij Westerlingen, maar om op die manier in Europa te geraken. Mauritanië kent geen asielwetgeving, stuurt migranten de woestijn in, waar ze omkomen van honger en dorst. Europese douaniers en politie – via het Europese grensbewakingsapparaat Frontex – gaat bij deze weerzinwekkende praktijken helpen.
De lijst met mensonterende voorbeelden hoe wij in Europa een migratieaanpak vormgeven kan moeiteloos worden uitgebreid. Het is een canon hoe Europese waarden op het gebied van mensenrechten wordt uitgehold om vervolgens achteloos te worden weggeworpen.
Niet als het over Europeanen zelf gaat, Maar als het over mensen gaat die van elders komen. Wij vinden dat mensenrechten niet voor hen gelden, dat universele waarden en normen, ooit in 1948 vastgelegd in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens niet voor hen gelden.
Daarentegen wel voor kippen en konijnen.