Dat de schrijnende situatie in Ter Apel, waar mensen, die vaak horror, repressie en geweld hebben moeten ontvluchten, in “onveilige en onhoudbare situaties” (quote Inspectie Justitie en Veiligheid) verkeren, niets te maken heeft met een onvoorziene en grote instroom. Maar alles met gebrek aan capaciteit bij de Vreemdelingenpolitie en IND. Als die voldoende menskracht zouden hebben, hoefde er geen beroep gedaan te worden op gemeenten voor noodopvang. En dat heeft weer te maken met politieke onwil, bewust.
Dat de afgelopen weken gemeenten opvang weigerden, toezeggingen introkken, gebeurt onder druk van inwoners van die gemeenten: Uden, Houten, Kijkduin/De Haag, Geertruidenberg) die zich gesterkt voelen door een verkiezingsuitslag. Die verkiezingen reflecteerden de vieze adem van rechtse partijen, de Partij voor de Vrijheid (what’s in a name…) voorop, die om het hardst riepen dat migranten in Nederland niet welkom zijn, gebaseerd op aantoonbare feitelijke onzin. Maar politieke onwil om dat te accepteren, dat zou immers het failliet van die partijen betekenen.
Dat de gemeente Zeist juist asielzoekers wil houden in een leegstaand Defensiegebouw, maar dat niet mag van… Defensie. En dat, het is geen grap, staatssecretaris Eric van der Burg juist nu aan datzelfde Defensie vraagt ruimte beschikbaar te stellen. Dat is politieke onwil van dat ministerie van Defensie, dat niet toevallig de ruimte terugeist daags na de verkiezingsuitslag.
Dat de IND weigert asielaanvragen van Palestijnse vluchtelingen in behandeling te nemen, terwijl we van uur tot uur getuige zijn van een “apocalyptische horror” (quote VN secretaris generaal Guterres) in Gaza, is in strijd met het VN vluchtelingenverdrag. Dat het niettemin straffeloos gebeurt heeft alles te maken met politieke ontkenning van de gruwelijkheden op 2000 kilometer afstand (o ironie, hetzelfde als Oekraine….).
Dat diezelfde arme Van der Burg afgelopen week in Brussel met Europese collega’s onderhandelde over ondermeer een migratiedeal met Tunesië, een inmiddels aantoonbaar onwerkbare en onrechtmatige overeenkomst, in strijd met mensenrechten, is te danken aan zijn “baas” Marc Rutte, die daarvoor handjes schudde met de Tunesische racistische autocratische president Saied. Dat is politieke onbeschaamdheid.
Dat dit soort deals tot niets leidt, en als een boemerang in het gelaat van Europese leiders terugkomen, blijkt deze week als de Nigerese junta de deal met Europa om migranten te verhinderen Niger te verlaten in stukken scheurt, en in één handgebaar ook de samenwerking om terrorisme tegen te gaan. Dat is een politieke flater van de allerergste soort – het heeft Europa letterlijk miljarden euro’s gekost die nu in de zee zijn verdwenen – zoals tienduizenden migranten. Wat een schaamteloos politiek falen.
Dat de oorlog in Sudan mede mogelijk is door enorme financiële steun van Europa aan één van de strijdende partijen (RSF – Rapid Support Forces, what’s in a name…) die duizenden doden, misdaden, verkrachtingen en miljoenen vluchtelingen op haar geweten heeft. Europa gaf miljoenen euro’s aan de RSF om migratie tegen te gaan. Wat een politieke horror.
Dat de lijst van mislukte, beschamende en wrede deals, maatregelen, aanpak en noem maar op oneindig is, met één gemene deler: ze werken niet, ze kosten miljarden belastinggeld, omdat ze gebaseerd zijn op politiek opportunisme, hypocrisie en uiteindelijk onmenselijkheid. Niet op visie, beleid, heldere analyse, harde feiten, juiste keuzes. Niet op Europese waarden van mensenrechten en menselijke waarden.