U heeft zich bijna letterlijk het vuur uit de sloffen gelopen om de roemruchte Spreidingswet aangenomen te krijgen in het parlement. Een oplossing voor een opvangprobleem dat Nederland al jaren teistert, vooral omdat relatief weinig gemeenten bijdragen aan de opvang van asielzoekers, en relatief veel gemeenten ziende blind en horende doof de andere kant uitkijken.
Dat laatste is vooral ingegeven door de abject onjuiste beeldvorming waarin termen als “stroom”, “tsunami” de toon zetten als het gaat om het aantal mensen dat, op de vlucht, hier asiel aanvraagt. Rechtse partijen, zoals de uwe (VVD), doen daar driftig aan mee, bang voor stemmenverlies aan extreemrechts. Het heeft niet echt geholpen, zie de laatste verkiezingsuitslag.
Feiten doen er niet toe. De Spreidingswet zal de gemiddelde instroom van zo’n 50.000 asielzoekers per jaar (sic, dus niet groter dan een Woerden of Heerenveen) netjes spreiden over het land, met andere woorden 142 asielzoekers per gemeente…. nog geen halve voetbaltribune in Woerden of Heerenveen vol…
Nevertheless claimt datzelfde extreemrechts dat de Spreidingswet geen oplossing is, maar een probleem. Een uw eigen partij papegaait dat na, alweer in de hoop dat er nog wat kiezers te winnen (of minder te verliezen) zijn. Feiten doen er niet toe.
Dat het gebrek aan werkelijkheidszin en oog voor de waarheid zich niet langer beperkt tot uw partij en dat van uw mogelijk toekomstige extreemrechtse coalitiegenoot, blijkt uit het rapport ‘Gematigde Groei’ van de staatscommissie Demografische Verkenningen dat deze week het licht zag.
Die commissie vindt dat Nederland druk moet uitoefenen binnen de Europese Unie om het aantal asielaanvragen te verminderen. Reden? Er zou beter gekeken moet worden naar de bevolkingsdichtheid, en niet alleen naar het naakte getal van aantal inwoners. Veel succes zal zo’n lobby niet hebben: Nederland vangt per 1000 inwoners 1.2 asielzoekers op, en dat is bijna het Europees gemiddelde. Zet daar Luxemburg naast met een immigratiesaldo van meer dan 93 procent… Nederland schommelt al jaren ergens in de Europese middenmoot als het gaat om asielopvang.
Bepaald triestig wordt het rapport van de staatscommissie als het oplossingen aandraagt om deals te sluiten met ‘zogenaamd ‘veilige derde landen’. ‘Innovatieve handelingsperspectieven’, noemt de commissie dit, en ze verwijst naar ondermeer Denemarken en Groot Brittannie. Die landen willen asielzoekers naar ondermeer Rwanda sturen. Een zogeheten ‘low income’ land, waar de helft van de bevolking (14 miljoen in een land zo klein als NL) volgens de Wereldbank onder de armoedegrens leeft. En waar nu al 136.000 vluchtelingen verblijven, doorgaans uit de regio, en in ieder geval bijna driemaal zoveel als in Nederland.
Feiten doen er toe, altijd, juist nu en juist als het over het toch al totaal gepolariseerde en gepolitiseerde thema migratie gaat. En zeker een staatscommissie die zich jarenlang over dit onderwerp heeft gebogen hoort zich dat aan te rekenen…