U heeft gehuild. U heeft de tranen de vrije loop gelaten. De laatste staatssecretaris die dat overkwam heette Hans Vijlbrief omdat hij zijn belofte over de duizenden slachtoffers van het Groninger aardbevingsschandaal niet kon waarmaken. U huilt omdat u uw beloftes naar de tienduizenden asielzoekers niet kan waarmaken. Uw partijgenote #DilanYesilgöz stak u een mes in de rug, trok op gezag van #GeertWilders de Spreidingswet terug. Yesilgöz overtreft Judas, als het om haar eigen carrière gaat.
U huilt omdat het er serieus naar uitziet dat ook deze zomer asielzoekers buiten moeten slapen, in het kleiige land bij Ter Apel.
U huilt omdat dat juist voor demagoog Wilders reden is om te wijzen: “Zie we kunnen de asieltsunami niet aan. Het moet stoppen.” Hij roept de noodtoestand uit, asielcrisis. Door hem zelf veroorzaakt, maar hij draait zijn woorden zo dat inmiddels één op de drie ‘echte’ Nederlanders hem blindelings gelooft.
U huilt omdat uw partijgenote Yesilgöz ook achter Wilders staat als het gaat om het huisvesten van statushouders. Geen voorrang bij woningtoewijzing (‘Echte Nederlanders eerst’), dus nog langer wachten in toch al overvolle asielzoekerscentra, nog meer problemen met de opvang, nog meer mensen die in het kleiige land bij Ter Apel buiten moeten wachten, eten, slapen. Nog meer redenen voor demagoog Wilders om de grenzen te willen sluiten.
U huilt opdat we dat allemaal moeten weten, terwijl u tegelijkertijd weet dat één op de drie echte Nederlanders niet naar u luistert. Uw partijgenote Yesilgöz, zelf dochter van een vluchteling, in Nederland dankzij gezinshereniging, op de eerste plaats. Uw woorden staan haar ambities in de weg, uw daden hinderen haar tocht naar het Torentje.
U huilt omdat we de tranen van de vluchtelingen niet willen zien. Hoe zij in dat zogeheten coalitieakkoord worden weggezet als hinderlijke tweederangs burgers, die geen recht hebben op een veilige haven, die het zonder rechtshulp moeten doen, waarvan de opvang nog meer uitgekleed wordt dan ze al is, die het recht op verblijf wordt ontzegd.
U huilt omdat dat de norm dreigt te worden: asielzoekers de grens over. Van Nederland naar België, Duitsland en vandaar verder over de rand.
U huilt omdat het nog erger kan, zoals uit onthullingen van het journalistencollectief Lighthouse Reporters deze week blijkt: vluchtelingen gedeporteerd naar de woestijn, om daar een gruwelijke dood door honger, hitte en dorst tegemoet te gaan. Onzichtbaar, buiten het zicht van iedereen, maar wel met instemming én met geld van de Europese Unie. Dus van ons belastinggeld. U huilt omdat u weet dat we dus medeplichtig zijn. Indirect, maar niettemin wel degelijk.
U huilt. Maar heeft het wat geholpen? Heeft u, nadat de tranen gedroogd waren, gezegd: “Tot hier en niet verder?” Heeft u tegen uw partijgenote Yesilgöz gezegd: “Tot hier en niet verder!” En heeft ze u dan met droge ogen aangekeken en geantwoord”Wilders wil is wet.” En toen gewezen op het kruisje onderaan het coalitieakkoord en bevolen: “Hier tekenen Eric…” ?