Story

Mooi hè? Mistig ook. Maar tenminste een horizon.

De plaatselijke krant maakte melding van een even genant als curieus bericht. Onder de kop ‘Hoteleigenaar gedagvaard voor niet accepteren vaderschap’ volgt een verhaal dat in Story niet zou misstaan. Michel, de beroemde Belg en eigenaar van hotel Ibis, zou een kind hebben verwekt bij een vrouw en vervolgens het vaderschap hebben ontkend.

Tot zover niets aan de hand. Behalve natuurlijk de vraag of zo’n verhaal in de krant moet. Nu ja, als je de criteria van Story aanhoudt wel, Michel is een bekende Belg in Rwanda en bekende personen lopen het risico ook ongewenst in de publiciteit te komen.

Het artikel bestaat voor 98 procent uit het relaas van de moeder van het kind, die zich erop voorstaat achtereenvolgens minnares en daarna receptioniste te zijn geweest bij Michel. Een rare volgorde, meestal volgt uit het tweede het eerste en niet andersom.
Michel zelf mag in de allerlaatste alinea zijn zegje doen en daarmee vindt de journalist het welletjes. Het is ook niet de bedoeling dat het weerwoord van de Belg al te prominent wordt gepubliceerd. Waar het in dit artikel om gaat is karakterbeschadiging. Hoezo? Het kind in kwestie is 5 jaar oud, en in al die 5 jaar heeft de moeder geen reden gezien om het vaderschap te betwisten. Nu wel en de vraag is dus: waarom pas na 5 jaar?

Wel hierom. Michel bedacht een poosje geleden dat hij zijn inmiddels behoorlijke bezit kon investeren in een nieuwe activiteit: een fabriek. Hij kocht de grond en wilde beginnen met zijn activiteiten. Toen kwamen er enkele heren die hem duidelijk maakten dat het beter was als hij eerst een bijdrage leverde aan het land, een cryptische omschrijving voor een deelname aan de onderneming in ruil voor politieke protectie.

Michel weigerde en was dusdanig gedesillusioneerd dat hij nu overweegt zijn hotel te verkopen. Michel had niet mogen en moeten weigeren maar hij vond het welletjes al die druk en dat gedraai om hem heen. Maffiose praktijken oordeelde een Nederlandse bankier laatst tegen me en daar heeft het inderdaad wel wat van weg: u kunt investeren wat u wilt als u ons laat delen in de winst en doet u dat niet dan wordt het moeilijk.

Het artikel is de plaatselijke krant is bedoeld om de arme Belg onder druk te zetten, in een kwaad daglicht te plaatsen, in het defensief te dringen. Daarvoor is het niet nodig met feiten of waarheden te komen, rumors zijn voldoende, want zie je daarmee eens tegen te verdedigen. En dat je je moet verdedigen is evident, dat is immers inherent aan defensief.
In de politieke strijd die de komende tijd gaat woeden in dit landje, vanwege de presidentsverkiezingen in augustus, zal het wapen van rumors, roddels en achterklap nog vaak worden ingezet.

Graag strijden met open vizier op basis van duidelijke en feitelijke argumenten, dat levert op termijn meer winst op. Maar tja, dat is logica van de Westerse plank. En logica , redelijkheid redden het hier niet. Tussen de heuvels zoemt de roddel en de waarheid verdwijnt achter de horizon, die bij elke hobbel er weer anders uitziet. Moeilijk? Ja zeker, het heeft veel weg van het lezen van een krant op een winderig strand – die quote is van Harry Mulisch, maar ik vind hem wel passend. Je weet niet hoe, waar, waarom, tegen of met wie, op welk moment je moet reageren. Helemaal niet reageren is ook geen optie, helaas. “Geen commentaar” duidt in de wereld van rumors alleen maar nog meer op onmacht en ongelijk. Komt bij dat zij met velen zijn en je al snel Don Quichote wordt. Die had gelijk, maar zelfs met die dikkerd op zijn ezel aan zijn zijde lukte het hem niet die windmolens te bevechten die de krant zo deden wapperen,

Wat ontbreekt in deze manier van aanvallen, belasteren en bekladden is het begrip respect. Zelfs Story lijkt wel een kwaliteitskrant hier…

Comments

Your comment