Zondag 7 april bent u bij de herdenking van de genocide van Rwanda, die dertig jaar geleden plaatsvond. U zult gedenkwaardige woorden spreken en horen in het Amsterdamse Westerpark waar het monument ter nagedachtenis aan bijna 1 miljoen doden staat. Mensen vermoord om hun afkomst, door andere mensen die met hen voor eens en altijd wilden afrekenen. “Dit nooit meer”, zijn veel gebruikte woorden. Toen, in 1994 in Rwanda. Vijftig jaar daarvoor, na de holocaust.
Morgen is ook de dag waarop zes maanden geleden Hamas Israël aanviel, 1200 mensen vermoordde, honderden gijzelde en honderden verwondde. Het is de dag waarop Israël terugsloeg. En dat laatste gebeurt tot op de dag van vandaag, zes maanden later. Ruim 33.000 gedode Palestijnen, waarvan de meesten vrouwen, kinderen. De totale bevolking van de Gazastrook, ruim 2 miljoen mensen, lijden van een hongersnood, veroorzaakt door Israël dat bewust nauwelijks humanitaire hulp toelaat. 1.1. miljoen mensen op de vlucht, binnen Gaza dat qua oppervlakte zo groot is als het eiland Texel.
U als minister van Buitenlandse Zaken maakt deel uit van een regering die toekijkt, niets doet, integendeel het internationaal veroordeelde misdadig handelen steunt. Door het leveren van onderdelen aan Israël van onderdelen voor de moorddadige F35 straaljagers die dagelijks honderden mensen in Gaza de dood injagen.
De regering waarvan u deel uitmaakt is door het Gerechtshof verboden met die levering door te gaan, omdat het in strijd is met het internationaal recht. U wist dat, deed het toch, en in plaats dat u de uitspraak van het hof accepteert, gaat u in cassatie. “Waar bemoeien ze zich mee”, zijn de woorden van uw collega Geoffrey van Leeuwen, waarmee u uw departement letterlijk deelt.
Toen het Internationaal Gerechtshof besloot om een procedure tegen Israël te starten omdat er aanwijzingen van genocide ziin, was u muisstil. Maar toen datzelfde Israël daags daarop (o toeval…) ongefundeerde verdachtmakingen uitte dat medewerkers van UNRWA betrokken zouden zijn geweest bij Hamas, trok uw collega Van Leeuwen onmiddellijk de financiële steun in. Tot op de dag vandaag, terwijl meer dan de helft van de landen die dat ook deed, dat hebben teruggedraaid.
Er zijn in deze oorlog door Israël meer dan 100 journalisten gedood, meer dan 400 hulpverleners, artsen, verplegers, meer dan in elke oorlog ook. Het meest recent de koelbloedige moord op 6 hulpverleners van World Central Kitchen. Terwijl de hele wereld woest is, zelfs Israël de fouten toegeeft, zegt uw collega Van Leeuwen dat hij een onderzoek afwacht….
Uw regering is niet horende doof en ziende blind bij de door internationale organisaties, waaronder de VN, genoemde genocide die in Gaza gaande is. U kunt het, net als de rest van de wereld, live volgen – een verschil met de genocide in Rwanda die te laat tot ons doordrong. Door niets te doen, maar in plaats daarvan actief en passief te steunen, heet dat in het internationaal recht medeplichtigheid.
Het getuigt van inzicht als u daar op 7 april over nadenkt. En van moed als u het hardop uitspreekt.